Barnim Srebro. Bernard Berg
TYTUŁ: Barnim Srebro
AUTOR: Bernard Berg
WYDAWNICTWO: TEGONO
GATUNEK: Powieść przygodowa
EGZEMPLARZ RECENZENCKI dzięki uprzejmości Wydawnictwa TEGONO
 |
| Zdjęcie autorskie Anna Sukiennik |
Barnim come back!
Polski MacGyver vel Robin Hood vel Bear Grylls vel Casanova powrócił =) i jest to powrót z prawdziwego zdarzenia, bo... cofamy się aż do czasów dzieciństwa Barnima.
Piętnastoletniego Barnima odnajdujemy tym razem w Targirze – nadmorskiej miejscowości. Bieda i głód zmuszają go do intensywnego poszukiwania pracy. Miejscowy rybak przedstawia mu ofertę nie do odrzucenia. Na dnie morza leży wrak statku St Anna. Jest wrak, są skrzynie ze skarbem. I Barnim ma za zadanie, po pierwsze – nauczyć się nurkować, po drugie – wydobyć skarb, którym prawdopodobnie są ogromne ilości srebrnych monet. Ale! Jak się okaże, nie tylko brak umiejętności nurkowania stanowi dla Barnima przeszkodę. Przeciwnikiem okaże się także człowiek...
Kto by pomyślał, że Barnim może być takim nieopierzonym, wstydliwym wyrostkiem =D całkiem przyjemnie czytało się o Barnimie, który się zaczerwienił, zawstydził i czegoś dopiero uczył. Ale Barnim nie byłby sobą, gdyby chociaż raz, nawet w 44 stronicowym opowiadaniu, nie pochędożył ;) bo – a jakże – i wątek miłosny się znalazł. W tym opowiadaniu mamy wszytko to, co ukształtowało Barnima w takiego chojraka jakiego znamy z Barnim Ogień (czy opowiadania Barnim Kamienie). Pierwsze nieśmiało rozwijające uczucie do Klary, przyjaźń z Alim i przekonanie o tym, że władze kościelne niekoniecznie kierują się tylko "miłością bliźniego".
Główny bohater tradycyjnie wpada w tarapaty i tradycyjnie się z nich wydostaje. Szczypta szczęścia, sporo umiejętności i odrobina humoru.
Krótkie, ale treściwe opowiadanie wzbogacone obrazem kształtowania się hartu ducha głównego bohatera oraz niepokojącą wizją świata. Jest idealnym wstępem i "zachęcaczem" do sięgnięcia po kolejne odsłony przygód Barnima. Zdecydowanie warto=)
Dla przypomnienia: Recenzje poprzednich perypetii Barnima:
Recenzja "Barnim Ogień"
Recenzja "Barnim Kamienie"
Polski MacGyver vel Robin Hood vel Bear Grylls vel Casanova powrócił =) i jest to powrót z prawdziwego zdarzenia, bo... cofamy się aż do czasów dzieciństwa Barnima.
Piętnastoletniego Barnima odnajdujemy tym razem w Targirze – nadmorskiej miejscowości. Bieda i głód zmuszają go do intensywnego poszukiwania pracy. Miejscowy rybak przedstawia mu ofertę nie do odrzucenia. Na dnie morza leży wrak statku St Anna. Jest wrak, są skrzynie ze skarbem. I Barnim ma za zadanie, po pierwsze – nauczyć się nurkować, po drugie – wydobyć skarb, którym prawdopodobnie są ogromne ilości srebrnych monet. Ale! Jak się okaże, nie tylko brak umiejętności nurkowania stanowi dla Barnima przeszkodę. Przeciwnikiem okaże się także człowiek...
Kto by pomyślał, że Barnim może być takim nieopierzonym, wstydliwym wyrostkiem =D całkiem przyjemnie czytało się o Barnimie, który się zaczerwienił, zawstydził i czegoś dopiero uczył. Ale Barnim nie byłby sobą, gdyby chociaż raz, nawet w 44 stronicowym opowiadaniu, nie pochędożył ;) bo – a jakże – i wątek miłosny się znalazł. W tym opowiadaniu mamy wszytko to, co ukształtowało Barnima w takiego chojraka jakiego znamy z Barnim Ogień (czy opowiadania Barnim Kamienie). Pierwsze nieśmiało rozwijające uczucie do Klary, przyjaźń z Alim i przekonanie o tym, że władze kościelne niekoniecznie kierują się tylko "miłością bliźniego".
Główny bohater tradycyjnie wpada w tarapaty i tradycyjnie się z nich wydostaje. Szczypta szczęścia, sporo umiejętności i odrobina humoru.
Krótkie, ale treściwe opowiadanie wzbogacone obrazem kształtowania się hartu ducha głównego bohatera oraz niepokojącą wizją świata. Jest idealnym wstępem i "zachęcaczem" do sięgnięcia po kolejne odsłony przygód Barnima. Zdecydowanie warto=)
Dla przypomnienia: Recenzje poprzednich perypetii Barnima:
Recenzja "Barnim Ogień"
Recenzja "Barnim Kamienie"
Komentarze
Prześlij komentarz