Nakarm mnie. Julita Strzebecka

TYTUŁ: Nakarm mnie

AUTOR: Julita Strzebecka

WYDAWNICTWO: Replika

GATUNEK: Powieść obyczajowa

Zdjęcie autorskie Anna Sukiennik

Drzewo ścinane na tę książkę płakało rzewnymi łzami... A ja razem z nim...

Nie jestem wredną zołzą czepiającą się każdej literówki w książce. Nie jestem krytykiem z prawdziwego zdarzenia, który wynajduje błędy stylistyczne, językowe i wszelakie. Ale czytając takie "perełki" wzbiera we mnie fala oburzenia, że tak złe książki czyhają na biednego, nieświadomego grożącego nań niebezpieczeństwa czytelnika...

Głowna bohaterka powieści – Joanna, ma spory problem z nadwagą. "Zajada" problemy. A Wiktor to feeders – mężczyzna zafascynowany otyłością, czerpiący satysfakcję oraz zaspokojenie seksualne z karmienia, wręcz tuczenia otyłych kobiet. 

O ile temat jest naprawdę ciekawy, wstrząsający i nowatorski – pierwszy raz spotykam się z takim zagadnieniem w literaturze, o tyle cała reszta to kompletna porażka. Nie dopatrzyłam się ani jednego plusa, dlatego pozwolę sobie na zbiorcze "NIE" dla: stylu, językowej ekwilibrystyki, fabuły, wiarygodności postaci, wiarygodności wątków dotyczących diety, metabolizmu człowieka – co zakrawa na błędy merytoryczne. Wielokrotne powtórzenia, które miały zapewne uwydatnić problem, a wywoływały irytację (ile razy można czytać o ilości paczek delicji, ptysiów, wafelków, chipsów zjadanych przez bohaterkę?). Zero napięcia. Do tego kuriozalne wręcz zakończenie.

Możecie zapytać mnie "po ki grzyb czytałam do końca?". Skoro to takie słabe, takie złe i ble ble ble. Przeczytałam do końca tylko po to aby z pełna odpowiedzialnością stwierdzić: TAK. Tak, to najgorsza książka, jaką w życiu przeczytałam. 

Zdjęcie autorskie Anna Sukiennik