Moja przyjaciółka opętana. Grady Hendrix

  TYTUŁ: Moja przyjaciółka opętana

AUTOR: Grady Hendrix
TŁUMACZENIE: Maciej Machała
WYDAWNICTWO: Vesper
GATUNEK: Horror
EGZEMPLARZ RECENZENCKI dzięki uprzejmości Wydawnictwa Vesper

Zdjęcie autorskie Anna Sukiennik


"Święty Michale Archaniele! Wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną..."


Ameryka. Lata osiemdziesiąte. Abby i Gretchen są nierozłączne, przyjaciółki do grobowej deski. Jednak w ich życiu dochodzi do dziwnego, pozornie nieistotnego incydentu. W trakcie jednej z nocnych "posiadówek" nad jeziorem Gretchen ginie na całą noc. Nad ranem Abby odnajduje ją nieopodal mrocznego, opuszczonego bunkru-chaty... zmarzniętą, wystraszoną i jakby nieobecną. Od tego momentu w Gretchen dochodzi do powolnej, przerażającej metamorfozy. Staje się obca, przestaje dbać o higienę, przestaje sypiać, jeść. Abby stara się ratować przyjaciółkę, ale czy jest w stanie walczyć z kimś o wiele potężniejszym od siebie? Czy strach, gniew i bezsilność zdołają złamać determinację Abby aby uratować przyjaciółkę, opętana przyjaciółkę...?

Grandy Hnedrix pisze fenomenalnie. Po fantastycznej powieści "Sprzedalismy dusze" byłam przekonana, że "Moja przyjaciółka opętana" będzie dobra. Pomyliłam się. Była rewelacyjna. To jest ten typ literatury, który przenosi w czasie. To swoista kapsuła, która teleportuje nas do czasów gówniarskich, gdzie przysięgałyśmy sobie z psiapsiółkami, że nasza przyjaźń będzie trwała po wieki i żaden facet tego nie zmieni, gdzie wymieniałyśmy się ciuchami i tworzyłyśmy rankingi najfajniejszych chłopaków i najwredniejszych dziewczyn. Ta powieść mnie nie wystraszyła, ta powieść mnie rozczuliła. Bo w "Mojej przyjaciółce opętanej" niewiele jest tak naprawdę grozy, a scena kulminacyjna jest potwierdzeniem tego, że to powieść o potędze przyjaźni.
 
W "Mojej przyjaciółce opętanej" autentycznie czujemy szalone lata osiemdziesiąte, specyficzny klimat, którego nie da się wytłumaczyć teraźniejszej młodzieży. Świat bez telefonów, bez internetu. Wkurza mnie nieustanne powtarzanie, że "kiedyś to było a teraz to..." albo "za naszych czasów". Mamy tendencję do idealizowania przeszłości... ale, kurde, sami przyznajcie, że te nasze '80 i '90 lata były magiczne. 
Hendrix bez nadmiernego sentymentalizmu kreśli tło, ale tym tłem nie przytłacza, bo główny wątek, jakim jest walka o przyjaciółkę, nie został zdominowany przez opisy fryzur, garderoby, filmowych i muzycznych hitów czy nastrojów politycznych. 

Nie szkodzi, że w tej powieści grozy grozy jest niewiele, a egzorcyzmy były tak naprawdę karykaturą egzorcyzmów 😀 i miały za zadanie podkreślić potęgę wiary... w przyjaźń. 

Zauroczyła mnie ta powieść. Jedna z najlepszych historii o przyjaźni jakie dane mi było przeczytać. Imponuje mi fakt, że mężczyzna w tak perfekcyjny sposób potrafił rozpracować relacje między dwiema nastolatkami. 

Bardzo polecam.

Zdjęcie autorskie Anna Sukiennik 


Komentarze

Popularne posty