Ogród nad brzegiem morza. Mercè Rodoreda
TYTUŁ: Ogród nad brzegiem morza
 |
| Zdjęcie autorskie Anna Sukiennik |
Początek obiecywał niespieszne tempo głębokiej, poruszającej i fascynującej powieści. Niestety z każdą kolejną stroną gubiłam zainteresowanie i z początkowego zachwytu tą historią pozostało tylko... zwykła sympatia i to niespieszne tempo.
Powieść napisana została przez Mercè Rodoredę w ciągu piętnastu dni i aż siedem lat "przeleżała w szufladzie".
Narratorem powieści jest stary ogrodnik. Jego oddanie i miłość do kwiatów, brak przywiązania do dóbr materialnych stoją w opozycji do zachowania i priorytetów gości willi nad morzem. Ogrodnik pielęgnujący pamięć o swojej zmarłej żonie, kochający skromność, a za szczyt ekstrawagancji uznający małe radyjko. Piękna to postać, nieco melancholijna, ale prawdziwa, subtelna, taktowna. Może właśnie dlatego wszyscy bohaterowie powieści właśnie u niego szukają pocieszenia, pomocy, wsparcia.
"- Okazuje się, że jest pan mądrzejszy niż myślałem.
- W dzieciństwie siadałem przed kwiatem i czekałem, aż się rozwinie" .
To opowieść osadzona w scenerii nasyconej zapachem kwiatów, powiewem morskiej bryzy i gorzkim smakiem niespełnionej miłości. Jestem przekonana, że w tej historii jest głębia i ogrom uczuć, jednak ja miałam nieustanne wrażenie slizgania się na powierzchni emocji, bez refleksji i wzruszeń. Ot historia o nieszczęśliwej miłości, o samotności, o oczekiwaniach, o cierpliwym czekaniu na szczęście. Jak to w przyrodzie bywa - wielkie radości mieszają się z wielkimi dramatami. Życie niczym ogród: rodzące się, pączkujące uczucie, więdnąca miłość, przekwitanie i powolne obumieranie.
"One wszystkie to tylko kobiety. Ale nie ona. Trudno to wyjaśnić. Ona była czułością".
"Ogród nad brzegiem morza" jest powieścią idealną dla entuzjastów powieści melancholijnych, niespiesznych, nieco poetyckich.
Komentarze
Prześlij komentarz