Ostre przedmioty. Gillian Flynn

TYTUŁ: Ostre przedmioty

AUTOR: Gillian Flynn

TŁUMACZENIE: Jarosław Madejewski

WYDAWNICTWO: Znak Literanova

GATUNEK: Thriller

EGZEMPLARZ RECENZENCKI dzięki uprzejmości Wydawnictwa Znak Literanova 

Zdjęcie autorskie Anna Sukiennik

Ta książka oblepia nasze ciało. Jest jak przepocony, ciężki od wilgoci, gruby, wełniany sweter. Nieprzyjemna, brudna, przygniatająca i niewygodna. Dużo przymiotników, prawda? Bo zło przybiera w tej historii wiele odcieni, zło bryzga z aktów agresji ale i z doskonałej prezencji wytwornej pani domu. 

Małe miasteczko Wind Gap. Dwie brutalne zbrodnie – zamordowano dwie małe dziewczynki. Camille – dziennikarka śledcza chicagowskiej gazety – zostaje oddelegowana na miejsce tych tragicznych wydarzeń. Miejsce, w którym się urodziła, dorastała i którego nienawidzi całym sercem, całym oszpeconym, pełnym blizn ciałem. Właśnie czas spędzony w Wind Gap był najgorszym etapem jej życia. Tam przeżyła śmierć swojej ukochanej siostry, tam zaczęła długotrwały proces autodestrukcji – samookaleczania się. Właśnie w Wind Gap, w wykwintnych salonach, marmurach i w pokojach pełnych przepychu zrozumiała, że miłość macierzyńska nie istnieje. Powrót w to toksyczne miejsce, do despotycznej, surowej i wyniosłej matki, pięknej willi oraz dusznego klimatu małego miasteczka mogą okazać się swego rodzaju katharsis. Albo ostatecznym aktem samozagłady...

Zawsze robi mi się żal tej dziewczynki, która byłam [...]

Ostre przedmioty to taki książkowy wampir energetyczny – osacza nas, wysysa radość, a ukazując przeróżne formy bestialstwa sprawia, że nasza wiara w dobro, miłość i oddanie gwałtownie topnieje. Podczas czytania tej powieści czułam autentyczne rozdrażnienie i apatię.

Autorka skupia się na skrupulatnym zarysowaniu małomiasteczkowego klimatu i skomplikowanych relacjach międzyludzkich. Nierzadko zahacza o mroczną część ludzkiej psychiki, popęd do aktów agresji, zagłady oraz nasyconych erotyzmem, wręcz zwierzęcą chucią, ludzkich odruchów.

Flynn stawia na naturalizm. W powieści aż roi się od zapachów, smaków i wyrazistych obrazów. najczęściej brzydkich, albo gorzej – brzydkich przyprószonych talkiem, pudrem i spryskanych perfumami w celu zatuszowania owej brzydoty. W Ostrych przedmiotach mamy mnóstwo sprzeczności: obrzydliwie bogata, dystyngowana Adora – właścicielka hodowli i ubojni świń. Piękna, skromna Camille kryjąca swoje oszpecone ciało i jeszcze mocniej poranione wnętrze. Amma – trzynastolatka, która jednego dnia bawi się swoim domkiem dla lalek, a drugiego organizuje orgię, w której uczestniczy jej rówieśniczka i kilku licealistów. 

Niewątpliwie to właśnie ta niepokojąca atmosfera i przesiąknięte obłudą ludzkie relacje odgrywają w Ostrych przedmiotach rolę główną. Zbrodnia i morderca obsadzili rolę drugoplanową, dlatego osoby, które oczekują intensywnych kryminalno-sensacyjnych doznań mogą poczuć rozgoryczenie... które może zostać zrekompensowane naprawdę niespodziewanym i spektakularnym zakończeniem.

Ostre przedmioty czytałam po raz drugi. Mimo, iż końcówkę znałam, cała sobą po raz kolejny wniknęłam wraz z Camille w duszną, "mackowatą" rzeczywistość Wind Gap, czułam pulsowanie na skórze, gniew i łzy rozczarowania. 

"To ty, ze swoim stosem, masz czas czytać drugi raz tę sama książkę?" – zapytała mnie moja serdeczna, pokrewna książkowa duszyczka.

"Dla takich książek jak ta? Tak, mam czas" – odpowiedziałam.

Jeśli chcecie poczuć jak smakuje zło i jak przedziwne formy może przybrać – będziecie, tak jak ja, oczarowani tą brudną, śmierdzącą historią.

Zdjęcie autorskie Anna Sukiennik