Człowiek w poszukiwaniu sensu. Wersja dla młodych czytelników. Viktor E. Frankl

TYTUŁ: Człowiek w poszukiwaniu sensu. Wersja dla młodych czytelników

AUTOR: Viktor E. Frankl

TŁUMACZENIE: Aleksandra Wolnicka

WYDAWNICTWO: Czarna Owca

GATUNEK: Autobiografia

Materiał reklamowy przy współpracy 

z Wydawnictwem Czarna Owca

Zdjęcie autorskie Anna Sukiennik 

 

Jedna z najważniejszych i jednocześnie najtrudniejszych książek jakie przeczytałam w swoim życiu.  

 

"Żaden człowiek nie powinien osądzać innych, jeśli sam całkowicie szczerze nie odpowie sobie w głębi serca na pytanie, czy w podobnych okolicznościach nie postąpiłby tak samo".

 

"Arcydzieło Frankla jest ponadczasowym studium życia w nazistowskich obozach zagłady ukazujące okrucieństwo Holokaustu". Doktor Viktor E. Frankl w 1942 został aresztowany i uwięziony. Przebywał m.in. w nazistowskim obozie koncentracyjnym Aushwitz. Niniejsza publikacja nigdy nie miała na celu szokować drastycznymi opisami codzienności tych miejsc, ale uzmysłowić czytelnikowi, że nawet w tak skrajnie złych warunkach człowiek miał szansę przeżyć. Właśnie poprzez odnalezienie sensu. Brzmi co najmniej dziwnie, żeby nie napisać głupio... Czy człowiek pracujący 12 godzin dziennie, głodzony, szykanowany, torturowany, odarty z człowieczeństwa ma szukać sensu? Jakiego sensu?

Zadziwiające, jak trudno ubrać w słowa to, co przekazuje w swojej książce Viktor E. Frankl... Ile mądrości i... pokory! ("nikt nie ma prawa źle postępować, nawet jeśli sam został źle potraktowany").

Publikacja została podzielona na dwie cześć. Pierwsza, to dogłębnie poruszające świadectwo z czasu spędzonego w obozach koncentracyjnych. Druga część, to wyjaśnienie oraz rozwiniecie zagadnienia logoterapii, czyli autorskich metod psychoterapeutycznych Frankla opierających się na poszukiwaniu sensu życia. Zgodnie z jej założeniami "dążenie do znalezienia w życiu sensu jest najpotężniejszą siłą motywującą człowieka do działania".

 

Uświadamiająca, przerażająca na poziomie emocjonalnym, wstrząsająca słowami niewypowiedzianymi, nie epatująca zbędnym opisem okrucieństw - niekiedy to, co pozostaje w sferze domysłów wyraża więcej niż tysiąc słów.

Jeśli literatura obozowa, to TYLKO TAKA.

 

Niech przemówią cytaty: 

"Z trudem rozpoznawaliśmy siebie nawzajem, lecz ku wielkiej uldze niektórych z nas okazało się, że z pryszniców naprawdę pociekła woda". 

"Apatia, główny symptom drugiego etapu adaptacji do życia w obozie, stanowiła konieczny mechanizm obronny".

 

"[...] człowiekowi można odebrać wszytko z wyjątkiem jednego - ostatniej z ludzkich swobód: swobody wyboru swojego postępowania w konkretnych okolicznościach, swobody wyboru własnej drogi". 

 

"Wiezień, który stracił cała wiarę w przyszłość - swoja przyszłość - był skazany na zagładę". 

 

Doskonała! Arcyważna! Fundamentalna!

Będę do niej wracać. 

Pierwszy raz od dawna daję 10/10.